[Wywiad pogłębiony - Postać] Prezes Kim Hyeong-hui z Koreańskiego Instytutu Kultury i Sztuki Osób Niepełnosprawnych

W grudniu 2021 roku została najmłodszą i pierwszą kobietą z niepełnosprawnością, która objęła stanowisko prezesa Fundacji Koreańskiego Instytutu Kultury i Sztuki Osób Niepełnosprawnych (zwanego dalej „Instytutem”). W jej biurze na 4. piętrze Centrum I-eum w dzielnicy Daehangno przeprowadziliśmy wywiad, aby złożyć gratulacje z okazji objęcia stanowiska i dowiedzieć się, jaką wizję i cele ma dla Instytutu.

W tamtym czasie przeprowadziliśmy wywiad, który trwał 3 godziny, ale nie został opublikowany. 29 listopada 2023 roku, w „Teatrze Sztuki dla Wszystkich”, Kim Hyeong-hui przedstawiła długoterminową misję i wizję Instytutu.

Pamiętam, że podczas rozmowy z prezes Kim Hyeong-hui podczas objęcia stanowiska, jedno zdanie utkwiło mi w pamięci.

„Nie objęłam tego stanowiska z powodu chęci posiadania tytułu prezesa. Gdy otrzymałam tę propozycję, miałam na uwadze trudności i problemy w dziedzinie sztuki osób niepełnosprawnych, a także cele mające na celu innowacyjną zmianę. Zamierzam być prezesem, który aktywnie odzwierciedla opinie osób z terenu, a nie prezesem, który tylko wygłasza przemówienia na uroczystościach, i będę ciężko pracować z pracownikami, aby osiągnąć nasze cele.”

Od teraz...

Zamierzamy opublikować serię artykułów o działalności prezes Kim Hyeong-hui.

• Wprowadzenie
  Prezes Kim Hyeong-hui jest osobą z niepełnosprawnością, która doświadczyła wielu problemów na polu sztuki osób niepełnosprawnych i kierowała organizacjami zajmującymi się tą tematyką. Jest również aktywistką na rzecz praw osób z niepełnosprawnością i sztuki osób z niepełnosprawnością, a jej osoba stała się symbolem walki z trudną rzeczywistością kultury i sztuki osób z niepełnosprawnością.

** Podróż przez życie
Zajrzyjmy na chwilę do podróży przez życie prezes Kim Hyeong-hui, opisanej w jej autobiografii „Piękna kobieta tańcząca na płótnie – Kim Hyeong-hui”.

Byłam tancerką, która swobodnie wirowała, skakała i unosiła się w powietrzu na scenie, wyrażając piękne ruchy swojego ciała. Nagle jednak moje stopy przestały się ruszać.
Choroba, która uniemożliwia przekazanie myśli do ciała poprzez ruch... Uszkodzenie rdzenia kręgowego, paraliż całego ciała.
Skrzydła moich marzeń zostały złamane, a ból, rozpacz, smutek i myśli o śmierci nie dawały mi spokoju. Jednak ja, jako osoba z paraliżem całego ciała, która nie mogła nawet poruszyć palcem, nie mogłam nawet wybrać śmierci.
I...
W mojej otchłani pojawiło się małe ziarno nadziei – malarstwo. Pamięć o swobodnych ruchach na scenie, przekształca się w kropki, linie i płaszczyzny, swobodnie tańcząc na białym płótnie.

„Umiejętność wyrażania swobody ruchu to błogosławieństwo piękna.”