[Kolumna o podnoszeniu świadomości na temat niepełnosprawności] Terminy, które osoby z niepełnosprawnością i bez niej spotykają na co dzień

-Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych-
„Osobą niepełnosprawną” jest osoba, która w wyniku naruszenia sprawności organizmu doznała długotrwałego ograniczenia czynności życiowych w zakresie funkcjonowania fizycznego, psychicznego lub społecznego, w stopniu znacznie utrudniającym jej samodzielne funkcjonowanie.
(Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, art. 2 ust. 1 i 2).

Gazeta o podnoszeniu świadomości na temat niepełnosprawności= Felietonisty Choi Bong-hyeok (Ekspert w zakresie AI, ESG i DX, specjalista od szkoleń z zakresu podnoszenia świadomości na temat niepełnosprawności w miejscu pracy)

"Jak powstało określenie „osoba niepełnosprawna”?"

Podczas uchwalania „Ustawy o pomocy społecznej dla osób z upośledzeniami fizycznymi i psychicznymi” w 1981 r. Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej wielokrotnie rozważało kwestię terminu „osoba niepełnosprawna”. Po pierwsze, tradycyjne pojęcie, takie jak „inwalida”, zostało zarzucone, ponieważ uważano, że jest to termin o negatywnym zabarwieniu w odniesieniu do osób niepełnosprawnych.

Ponadto uznano, że termin „osoba z utrudnieniami” nie jest odpowiedni, ponieważ podkreśla on jedynie fakt uszkodzenia. Ostatecznie zdecydowano się na użycie terminu „osoba niepełnosprawna”. Było to ostateczne sformułowanie, które uwzględniało pojęcie „niepełnosprawności” proponowane przez środowiska akademickie oraz definicję „niepełnosprawności” przedstawioną przez ONZ i WHO.

W tym kontekście pojęcie „niepełnosprawności” wykracza poza znaczenie indywidualnego uszkodzenia, kładąc nacisk na odpowiedzialność środowiska społecznego. Innymi słowy, stan niepełnosprawności osoby nie jest jej winą, lecz wynikiem niekorzystnego otoczenia społecznego (handicap), co stanowiło zmianę w postrzeganiu problemu.

Oznacza to, że odpowiedzialność za usunięcie tego niekorzystnego stanu spoczywa na środowisku społecznym. Ponadto termin ten niesie ze sobą filozoficzne znaczenie podkreślające wrodzone prawa człowieka osób niepełnosprawnych. W rezultacie termin „osoba niepełnosprawna” odwołuje się do praw człowieka osób niepełnosprawnych i podkreśla odpowiedzialność państwa i społeczeństwa za zapewnienie im godnego życia.

Innymi słowy, „osoba niepełnosprawna” jest najbardziej adekwatnym określeniem praw człowieka osób z niepełnosprawnościami. Uznając to znaczenie, termin „osoba niepełnosprawna” został przyjęty, a następnie w 1989 r. „Ustawa o pomocy społecznej dla osób z upośledzeniami fizycznymi i psychicznymi” została przemianowana na „Ustawę o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych”, a termin „osoba niepełnosprawna” został zmieniony na „osoba niepełnosprawna”. Powodem tej zmiany było położenie większego nacisku na znak „osoba” (人). (Źródło=Ciemność i Świt)

"Jak postrzegacie niepełnosprawność?"

Niepełnosprawność w pierwszej kolejności wynika z uszkodzenia.

Oznacza to trwały lub tymczasowy stan patologiczny, który wynika z amputacji, paraliżu lub innych uszkodzeń fizycznych, prowadząc do utraty struktury lub funkcji psychicznych, anatomicznych lub fizjologicznych.

W tym sensie uszkodzenie jest jedynie jednym z atrybutów, ale w określonych warunkach społecznych i środowiskowych było postrzegane jako „niepełnosprawność”.

Z perspektywy społecznej należy zmienić sposób postrzegania osób niepełnosprawnych, porzucając podejście oparte na dobroczynności, współczuciu, wolontariacie i pokonaniu trudności, czyli traktowanie ich jako istoty potrzebującej pomocy.

Dotychczas uważano, że „problem niepełnosprawności dotyczy jednostki z uszkodzeniem”, a celem było przystosowanie jednostki do życia w społeczeństwie poprzez indywidualne leczenie i wsparcie ze strony specjalistów.

Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, że niepełnosprawność nie jest winą jednostki, a kluczowe jest zrozumienie, że to otoczenie społeczne i jego struktura sprawiają, że „uszkodzenie” staje się stanem niepełnosprawności.

Jak nazwać osoby, które nie są niepełnosprawne?

Wiele osób używa terminów „osoba zdrowa” lub „osoba pełnosprawna”.

Oznacza to, że jeśli ktoś nie należy do tej grupy, to jest nietypowy i nie mieści się w kategorii osób pełnosprawnych, co można interpretować jako „niepełnosprawny”. W ten sposób powstaje błędne założenie, że osoba niepełnosprawna jest niepełnosprawna.

Z tego powodu najbardziej obiektywnym określeniem dla osób, które nie są niepełnosprawne, jest „osoba pełnosprawna”.

Osoby niepełnosprawne i pełnosprawne, terminy spotykane w życiu codziennym

Osoby niepełnosprawne i pełnosprawne, właściwe używanie terminów w celu budowania społeczeństwa opartego na wzajemnym szacunku

"Osoba niepełnosprawna" i „osoba pełnosprawna” to powszechnie używane w naszym społeczeństwie terminy, jednak właściwe ich stosowanie nie jest zbyt częste. Nieprawidłowe używanie słownictwa może pogłębiać uprzedzenia i dyskryminację wobec osób niepełnosprawnych, stanowiąc przeszkodę w budowaniu społeczeństwa opartego na wzajemnym szacunku.

1. Przykład 1: „Toaleta dla niepełnosprawnych” vs „Toaleta dla osób niepełnosprawnych”

Często można usłyszeć określenie „toaleta dla niepełnosprawnych” w odniesieniu do toalety przeznaczonej dla osób z niepełnosprawnościami. Jednak takie sformułowanie może prowadzić do błędnego przekonania, że jest to przestrzeń przeznaczona wyłącznie dla osób niepełnosprawnych. Sformułowanie „toaleta dla osób niepełnosprawnych” jasno wskazuje, że jest to toaleta dostępna również dla osób niepełnosprawnych, co jest bardziej inkluzywnym podejściem.

2. Przykład 2: „Miejsce parkingowe dla niepełnosprawnych” vs „Miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych”

"Miejsce parkingowe dla niepełnosprawnych” również może być źle zrozumiane jako przestrzeń przeznaczona wyłącznie dla osób niepełnosprawnych. Sformułowanie „miejsce parkingowe dla osób niepełnosprawnych” precyzyjnie wskazuje, że jest to miejsce przeznaczone dla zapewnienia wygody osobom z niepełnosprawnościami, a właściwe używanie tego terminu przyczynia się do ochrony ich prawa do swobodnego poruszania się.

3. Przykład 3: „Osoba zdrowa” vs „Osoba pełnosprawna”

"Osoba zdrowa” może prowadzić do błędnego założenia, że osoby niepełnosprawne są niezdrowe. „Osoba pełnosprawna” to neutralny termin, który nie odnosi się do obecności lub braku niepełnosprawności, a po prostu wskazuje na brak niepełnosprawności.

4. Przykład 4: „To jest niewygodne” vs „Napotykają trudności”

Gdy osoba niepełnosprawna napotyka trudności w jakiejś sytuacji, użycie sformułowania „to jest niewygodne” może prowadzić do niedocenienia jej problemu lub przypisywania go jako jej winy. „Napotykają trudności” to obiektywne sformułowanie, które wskazuje, że dana osoba ma problemy w danej sytuacji, co ułatwia szukanie rozwiązań.

5. Przykład 5: „Osoby niepełnosprawne też mogą, jeśli się postarają” vs „Osoby niepełnosprawne też mogą, jeśli mają możliwości”

"Osoby niepełnosprawne też mogą, jeśli się postarają” może sugerować, że sukces osoby niepełnosprawnej zależy wyłącznie od jej wysiłku. Ważne jest, aby osoby niepełnosprawne miały szansę rozwinąć swoje umiejętności, co wymaga zmiany świadomości społecznej i stworzenia odpowiednich rozwiązań systemowych. „Osoby niepełnosprawne też mogą, jeśli mają możliwości” podkreśla społeczną odpowiedzialność i przyczynia się do promowania inkluzywnego podejścia w celu zwiększenia udziału osób niepełnosprawnych w życiu społecznym.

6. Przykład 6: „Szkoła dla niepełnosprawnych” vs „Szkoła specjalna”

"Szkoła dla niepełnosprawnych” może sugerować, że osoby niepełnosprawne są inną, odrębną grupą. „Szkoła specjalna” to precyzyjne określenie placówki edukacyjnej, która zapewnia dzieciom z niepełnosprawnościami odpowiednie wsparcie edukacyjne.

7. Przykład 7: „Sportowcy niepełnosprawni” vs „Sportowcy paraolimpijscy”

"Sportowcy niepełnosprawni” to jasne określenie sportowca, niezależnie od jego niepełnosprawności. „Sportowcy paraolimpijscy” to sportowcy uczestniczący w zawodach paraolimpijskich, czyli zawodach sportowych dla osób niepełnosprawnych. Termin ten jest używany w odniesieniu do sportowców biorących udział w konkretnych zawodach.

Właściwe używanie słownictwa to pierwszy krok w budowaniu społeczeństwa opartego na wzajemnym szacunku.

==Materiały źródłowe==

-Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych-
„Osobą niepełnosprawną” jest osoba, która w wyniku naruszenia sprawności organizmu doznała długotrwałego ograniczenia czynności życiowych w zakresie funkcjonowania fizycznego, psychicznego lub społecznego, w stopniu znacznie utrudniającym jej samodzielne funkcjonowanie(Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, art. 2 ust. 1 i 2).

Osoba z niepełnosprawnością fizyczną lub psychiczną. Zgodnie z prawem, jak wspomniano powyżej, jest to osoba, która w wyniku pogorszenia sprawności organizmu odczuwa długotrwałe ograniczenia w zakresie czynności życiowych w zakresie funkcjonowania fizycznego, psychicznego lub społecznego, w stopniu znacznie utrudniającym jej samodzielne funkcjonowanie. (Źródło: Drzewo)

Osoba niepełnosprawna (障礙人) to osoba, która w wyniku uszkodzenia fizycznego lub psychicznego doświadcza dyskryminacji społecznej, co utrudnia jej codzienne funkcjonowanie. (Źródło: Wikipedia)

Źródło: [Kolumna o podnoszeniu świadomości na temat niepełnosprawności] Terminy używane przez osoby niepełnosprawne i pełnosprawne w życiu codziennym:Gazeta o podnoszeniu świadomości na temat niepełnosprawności - https://dpi1004.com/4084